SENİ SEVİYORUM KIZIM VE YENİDEN BAŞLAMAK İSTİYORUM

Cevabın “Evet” ise, inan çok sevindim. Bil ki konuşmak için yeni bir tarz yaratmaya çalışıyorum. Bundan böyle kelime dağarcığımdan seni kötü şekilde eleştiren, kıran, üzen, sert veya olumsuz sözcükleri yok etmek istiyorum. Sana kötü şeyler söylemek istemiyorum. Seni anlamak istiyorum. Çünkü seni seviyorum ve yeniden başlamak istiyorum. Aynı zamanda senin de benim duygu ve düşüncelerimi anlamanı istiyorum.

Sana neden böyle hissettiğimi ve davrandığımı açıklayayım ister misin? Ebeveynler olarak tutumlarımızdan biz sorumluyuz, biliyorum. Eğer sana olan sevgimi sadece benim/bizim hoşlandığımız şeyleri yaptığında gösterirsem, sana olan karşılıksız ve sonsuz sevgimi anlayamayacağını biliyorum. Ben annen olarak, seni her zaman, ne yaparsan yap seveceğim, bu hep böyle ve hiç değişmeyecek! Bana öyle geliyor ki, seni hayal kırıklığına uğrattım çünkü, seni dinlemeyi ve seninle nasıl konuşacağımı bilmiyorum.

Bazen senin benim beklentilerim doğrultusunda davranmanı o kadar istiyorum ki, senin olumlu davranışlarını görmek yerine, hep yaptığın hatalara takılıyorum. Bu olumsuz bir tutum ve dar bir bakış açısı. Bu bir hata! Biliyorum ve artık aynı hataları yapmak istemiyorum. Senin hayatında beni üzen, hayal kırıklığına uğratan ya da kızdıran ne olursa olsun, ben senin yanında olup, her zaman övgüye değer hareketlerin olduğunu görmeye çalışıp, seni güzel sözlerle desteklemek ve mutlu etmek istiyorum. Kızgınlık insanları uzaklaştıran bir duygu. Çok kötü bir his bu. Uzun süre hissettiğinde yiyip bitiriyor insanı. Ben senden uzak hissetmek istemiyorum, senin de hissetmeni istemiyorum. Ben senin annenim; sana kızmak değil, seni sevgimi göstermek istiyorum. Ancak, ne kadar istersen iste, sana zararı dokunacağına inandığım bir şeyi yapmana izin vermeyecek kadar da çok seviyorum seni…

Seninle konuşmaya çalışıyorum. Fakat ne zaman konuşmaya başlasak kendimizi bir tartışmanın ortasında buluyoruz. İçimizden biri en sonunda kontrolünü kaybedip, söylemek istemediği şeyler söylüyor. Sonra ondan özür diliyoruz ve konuşmaya devam etmeye çalışıyoruz. Bazen de hiç konuşmuyoruz. Ama her iki durumda da bir şeyleri yanlış yapıyoruz. Bu beni kaygılandırıyor artık. Aynı evde yabancılar gibi olmaya başladık. Kimse kimsenin dilini bilmiyor ve ne dediğini anlamıyor sanki…

Sen küçükken seni sevdiğimi göstermek ve bunu hissettirmek daha kolaydı. Senin sevgi dilini biliyor ve kalbini sevgimle doldurabiliyordum. Bazen ebeveyn olarak görevlerimi yanlış yaptığımı düşündüğüm zamanlarda, seni sevdiğimin elle tutulur ve gerçek kanıtlarına sarılıyorum. Bu benim seninle geçirdiğim on beş yılın tamamındaki anılarım… Benim biricik, akıllı ve güzel kızım olduğunu söylediğimde bana inanır ve mutlu olurdun. Sana söylediğim tüm güzel şeyleri gözlerin heyecanla parlayarak, tüm kalbinle dinlerdin ve bu çok hoşuna giderdi. Sana sarıldığımda ve seni öptüğümde seni sevdiğimi bilir ve bunu göstermeme izin verirdin; sana iyi geceler öpücüğümü vermeden uyuyamazdın. Senin için -senin sevdiğin- bir şeyler yapmamdan mutlu olur, sana yardım etmek istediğimde ya da destek olmak istediğimde sevinir ve izin verirdin. Kendimi yararlı ve gerekli hissetmemi sağlardın. Benimle vakit geçirmekten zevk alırdım ve ne yapmak istediğini benimle paylaşırdın. Sana bir şeyler hediye etmemden mutlu olur, ne kadar küçük olsa da, sana bu hediye ile sevgimi hediye ettiğimi; sana değer verdiğimi ve seni düşündüğümü anlardın. Bütün bunları sevgi ile isteyerek yapardım. Hala da öyle hissediyorum; senin için yaptığım her şeyi Tanrı tarafından verilmiş bir armağan gibi, sana olan sevgimle isteyerek ve hiç zorlanmadan yapıyorum. Senin sevgi dilini bildiğimi sanıyordum belki de yeni bir dil öğrenmemim zamanı geldi. Hiçbir şey aynı kalmıyor. Sen büyüyorsun, ben de büyümeliyim… Eminim seni sevdiğimi biliyorsun ama bu aralar seni sevdiğimi hissetmediğini biliyorum. Sana olan sevgimi göstermek için hangi yolu- hangi dili kullanmam gerektiğini öğrenmeye çabalıyorum. Sana hak ettiğin gibi davranmak istiyorum, bu nedenle duyguların ve düşüncelerin ve benimle paylaşman çok önemli…

Bence hepimizin içinde, kendine has, sevgiyi algıladığı bir sevgi dili ve mutluluk için bunları biriktirdiği bir sevgi deposu var. Bu depo dolu olduğunda-yani hayatımızdaki önemli kişiler tarafından, kendi sevgi dilimizle, gerçekten sevildiğimizi hissettiğimizde- aynen çocukluğumuzda olduğu gibi, hayat daha güzel görünüyor. Sevgiyi hissettiğimizde, aramızdaki farklılıkları kavga etmeden, olumlu bir bakış açısıyla görürüz ve çözeriz. Fakat sevgi depomuz boş olduğunda -ya da bizimle kendi sevgi dilimizle konuşulmadığında-, sevilmek yerine reddedilme ile karşılaştığımızda, mutsuz oluruz; kavga etmeden ya da kötü sözler sarf etmeden düşünce ayrılıklarını konuşmak da gittikçe zorlaşır.

Ben hala aynı annenim ve seni aynı şekilde seviyorum. Sen hayatımdaki en güzel ve en önemli şeysin! Herkesin en çok sevgiye ve bunu duymaya ihtiyacı var, biliyorum. Çünkü benimle sevgiyle konuşmadığında veya senin tarafından sevildiğimi hissetmediğimde, içinde birşeyler boşalıyor. Ve ben yerine başka bir şey koyamıyorum. Bu aralar bu sevgi deposu çok hızlı boşalıyor. Ama ben böyle olmak/hissetmek ve böyle bir anne olmak istemiyorum. Anne-baba olarak bizim de kendimize ait sevgi depolarımız var. Önceki yıllarda sen bizimle, bizim sevgi dilimizle konuşur ve bize sevildiğimizi/önemli olduğumuzu hissettirirdin. Ama şimdi bizim sevgi depolarımızda aynı şekilde dolmuyor… Ve bu senin gözünde, şu anda olduğumuz gibi sağlıksız bir davranış göstermeme/göstermemize neden oluyor!

Çocukken bizden gördüğün sıcak sevginin güvenli kollarında, sevgi depon dopdolu yaşarken, büyüdükçe ruhunda patlamaya başlayan, iyi niyetle yaptığımızı zannettiğimiz olumsuz davranışlar ya da hataların oluşturduğu bombalar yüzünden, senin de sevgi deponda çatlaklar var biliyorum. Senin sevgi depon da boşalıyor belki de… 

Çok üzgünüm annem, şu anda sana söylemek istediğim şey benim için çok önemli; “Seni çok seviyorum!”. Sen hayatımın neşe kaynağısın. Sen bana yabancı gibi olduğunda ve sana uzak olduğumda mutsuzum… Seni mutsuz etmek de istemiyorum. Sadece herşeyin yolunda olduğundan emin olmak istiyorum. Sen benim için önemlisin, her zaman seninleyim, seninle her zaman ilgilleniyorum ve ilgilenmeye devam edeceğim.

İçinde gelişmekte olan, ailenden-bizden- bağımsız olma duygusunun kin yerine sevgi dolu bir ortamda yeşereceğine inanıyorum. Sevgi bir seçim işidir. Eğer sen de beni-bizi- sevmeyi, bunu da bizim sevgi dilimizle ifade etmeyi seçersen çözümün bir parçası olurusn. Bunu tek başıma yapamam, yapamadığımı gördüm; sana ve sevgine en az senin kadar ihtiyacım var.

Bundan sonraki yıllar hayatımızın en iyi yılları olabilir. Üniversite okumak için evden ayrıldığında bizi “özleyebilirsin” bile. Bu umarım senin de hoşuna gider. İnan benim hoşuma giderdi!

SENİ ÖZLEDİM KIZIM VE SANA BİR SORUM VAR

Bu aralar çok düşünüyorum. Geceler ve gündüzlerim, kızımın benim için ne kadar önemli olduğunu ve seni ne kadar özlediğimi düşünerek geçiyor. Anne olarak iki büyük arzum var, seni sevmek ve senin tarafından sevilmek. Oysa şu an, mutsuz, yalnız ve yanlış anlaşılmış hissediyorum!

Son zamanlarda hayatımda bazı değişiklikler yapmam gerektiğini düşünüyorum. Nasıl daha iyi bir eş, sana daha iyi bir anne ve daha mutlu bir insan olabilirim diye kafa yoruyorum. Nerede hata yaptığımı bulmak ve düzeltmek istiyorum. Mükemmel bir anne olmadığımı ve doğru davranmadığımı fark ettim. Niyetim her zaman iyi olsa da, bazen seni kıracak şeyler yaptım ya da sana kötü şeyler söyledim. Her şeyi, her ne kadar içten ve sadece senin iyiliği için yapsam da, seni yetiştirirken yanlış bir yol seçtiğimi fark ettim ve bundan pişmanım. Ayrıca bana her ihtiyacın olduğunda, yanında olduğumu hissettiğini sanmıyorum. Daha doğrusu, bana hiç ihtiyacın yokmuş gibi davrandığını hissediyorum ve bu beni çok kırıyor. Çünkü sana ve sevgine, senin ihtiyacın olduğu kadar –belki de daha çok-benim ihtiyacım var…

Bütün bunları anladıktan ve kabullendikten sonra, seni içinde bulunduğun bu evrede iyi yetiştirebilmek için ve sonrasında mutlu bir birey olman için öğreneceğim çok şey olduğunu biliyorum. Her ne olursa olsun, seni her zaman çok seveceğim, çünkü ben senin annenim…

Sana karşı dürüst olmak istiyorum. Bu süreçte mükemmel olamayabilirim ama hata yaptığımda özür dileyeceğim ve tekrar deneyeceğim, çünkü niyetim kötü değil. Seninle net bir iletişim kurarak ve yardımlaşmada bulunarak, bu konuda beraber yol almayı öğrenmek istiyorum. Ben sana yetişkinliğe adım atan bir genç kız gibi davranmak istiyorum, bu nedenle duyguların ve düşüncelerin benim için çok önemli. Bu biraz zaman alacak ve hepimiz bazen tökezleyeceğiz, fakat senin hak ettiğin ebeveynler olmak için üzerime düşen her şeyi yapacağım.

Şimdi sana ciddi bir soru sormak istiyorum. Sana göre ilişkimiz nasıl daha iyi olabilir? Eğer ben de bir şeyi/şeyleri değiştirmek isteseydin, neyi değiştirirdin?  Bunu benimle paylaşman çok hoşuma gider. Böylece ben de bu konuda düşünür ve kendime geliştirebilirim.

Tabii ki duygularını ve düşüncelerini kendine saklam hakkın var. Bu senin seçimin. Ancak konuşmak istediğinde ben burada, hep yanındayım. Canını sıkan şeyleri, sevinçlerini, kaygılarını, duygu ve düşüncelerini benimle paylaşabileceğini ve sana yardım edeceğimi bilmeni istiyorum.

Şimdi de benim bu konudaki düşüncelerimi ve duygularımı öğrenmek ister misin? Cevabın “Hayır” ise, bu yazdıklarımın devamını okuma canım. Ne zaman istersen? Ben buradayım!