Bu aralar çok düşünüyorum.
Geceler ve gündüzlerim, kızımın benim için ne kadar önemli olduğunu ve seni ne
kadar özlediğimi düşünerek geçiyor. Anne olarak iki büyük arzum var, seni
sevmek ve senin tarafından sevilmek. Oysa şu an, mutsuz, yalnız ve yanlış
anlaşılmış hissediyorum!
Son zamanlarda hayatımda bazı
değişiklikler yapmam gerektiğini düşünüyorum. Nasıl daha iyi bir eş, sana daha
iyi bir anne ve daha mutlu bir insan olabilirim diye kafa yoruyorum. Nerede
hata yaptığımı bulmak ve düzeltmek istiyorum. Mükemmel bir anne olmadığımı ve
doğru davranmadığımı fark ettim. Niyetim her zaman iyi olsa da, bazen seni
kıracak şeyler yaptım ya da sana kötü şeyler söyledim. Her şeyi, her ne kadar
içten ve sadece senin iyiliği için yapsam da, seni yetiştirirken yanlış bir yol
seçtiğimi fark ettim ve bundan pişmanım. Ayrıca bana her ihtiyacın olduğunda,
yanında olduğumu hissettiğini sanmıyorum. Daha doğrusu, bana hiç ihtiyacın
yokmuş gibi davrandığını hissediyorum ve bu beni çok kırıyor. Çünkü sana ve
sevgine, senin ihtiyacın olduğu kadar –belki de daha çok-benim ihtiyacım var…
Bütün bunları anladıktan ve
kabullendikten sonra, seni içinde bulunduğun bu evrede iyi yetiştirebilmek için
ve sonrasında mutlu bir birey olman için öğreneceğim çok şey olduğunu
biliyorum. Her ne olursa olsun, seni her zaman çok seveceğim, çünkü ben senin
annenim…
Sana karşı dürüst olmak
istiyorum. Bu süreçte mükemmel olamayabilirim ama hata yaptığımda özür
dileyeceğim ve tekrar deneyeceğim, çünkü niyetim kötü değil. Seninle net bir
iletişim kurarak ve yardımlaşmada bulunarak, bu konuda beraber yol almayı
öğrenmek istiyorum. Ben sana yetişkinliğe adım atan bir genç kız gibi davranmak
istiyorum, bu nedenle duyguların ve düşüncelerin benim için çok önemli. Bu
biraz zaman alacak ve hepimiz bazen tökezleyeceğiz, fakat senin hak ettiğin
ebeveynler olmak için üzerime düşen her şeyi yapacağım.
Şimdi sana ciddi bir soru sormak
istiyorum. Sana göre ilişkimiz nasıl daha iyi olabilir? Eğer ben de bir
şeyi/şeyleri değiştirmek isteseydin, neyi değiştirirdin? Bunu benimle paylaşman çok hoşuma gider.
Böylece ben de bu konuda düşünür ve kendime geliştirebilirim.
Tabii ki duygularını ve
düşüncelerini kendine saklam hakkın var. Bu senin seçimin. Ancak konuşmak
istediğinde ben burada, hep yanındayım. Canını sıkan şeyleri, sevinçlerini,
kaygılarını, duygu ve düşüncelerini benimle paylaşabileceğini ve sana yardım
edeceğimi bilmeni istiyorum.
Şimdi de benim bu konudaki
düşüncelerimi ve duygularımı öğrenmek ister misin? Cevabın “Hayır” ise, bu
yazdıklarımın devamını okuma canım. Ne zaman istersen? Ben buradayım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder